In dit artikel over de Megane E-Tech en dit over de Renault Rafale werd duidelijk hoe Laurens van den Acker Renault terug op de kaart zette: middels automotive design. Een ijzersterke ontwerpstrategie werd op relevante wijze uitgevoerd door de toepassing van een emotioneel ontwerp-dna. Zo waren nieuwe Renault-modellen in een oogopslag te identificeren: sensuele vormen uitgevoerd in uitgesproken kleuren.
De sterke strategie werd gecommuniceerd in persberichten, online video’s en vanzelfsprekend met de vormgeving van de auto’s zelf: zowel in trefzeker gepende concept-cars als uitermate fraaie productiemodellen. En niet geheel zonder succes: deze minutieus georganiseerde en tadeloos uitgevoerde koersverandering sloeg aan. Mensen werden enthousiast van de nieuwe ideeën van Renault en specificeren bovendien, door de inspirerende keuzes omtrent kleuren en materialen, auto’s met uitgebreide lijsten aan opties.
Zoals Raymond Loewy, designer van onder meer het Shell-logo, het Coca-Colaflesje en de Studebaker Avanti, al aangaf: “The most beautiful curve is a rising sales graph.”
Ook Scenic niet direct herkenbaar als Renault
Echter, zoals bij de Rafale ook het geval was, is deze Scenic E-Tech ook niet direct herkenbaar als Renault. Los van het feit dat deze auto niet langer een MPV is maar een SUV. Ook voor dit nieuwe model is het sterke, voormalige Renault-DNA genegeerd in plaats van doorontwikkeld. Daarbij is nog steeds nauwelijks over de koersverandering gecommuniceerd. Daarbovenop heeft het ontwerp opnieuw enige verwantschap met het Peugeot design-dna. En dat is niet omdat er een voormalig Peugeot-designer aan het hoofd zit. Een auto wordt niet binnen een dag getekend door een enkel individu. Dit exterieurontwerp is raadselachtig genoeg een zeer bewust uitgevoerde koersverandering, die door vele mensen is ingezet en onderschreven.
De Scenic E-Tech beschikt over opvallend veel patronen die soms markant en een andere keer minder opvallend zijn ingezet. Vanaf de neus worden ze consistent door het gehele ontwerp doorgevoerd.
In de neus zien we een steeds fijner wordende herhaling van de omtrek van het Renault-logo. Eerst in een zwaarder zwart frame uitgevoerd, dat vanuit het hart van de auto naar buiten toe steeds slanker wordt uitgevoerd in haar omranding. Totdat deze verwordt tot enkel een inkeping in de kunststof fascia van de bumper. Deze incisie werpt door zijn driedimensionaliteit een schaduw op het materiaal in carrosseriekleur, waardoor er optische een fade-out plaatsvindt van het patroon. Een verfrissend idee, sterk in massaproductie uitgevoerd.
De dessins in de grafische elementen van de Renault worden niet alleen in de Down the Road Graphic toegepast, maar ook in de verticale LED lampen, de zeer uitgesproken wielen en in de zwart kunststof elementen zoals dorpels.
In het bijzonder is het decoratieve chroom element rond de zijruit interessant. Dergelijke zwaardere uitingen vinden we nu op diverse productieauto’s terug, zoals onder andere de VW ID-range.
Op deze wijze meer karakter toekennen aan grafische elementen rond de zijruiten, maakt een mooie link met onze coachbuildingpraktijk: de mogelijkheid om uitgesprokenere componenten toe te passen rondom de auto – met name de DLO – wordt met beide handen door autodesigners aangepakt. Bij onze Tesla gebaseerde Model SB reduceerden we met een soortgelijke ingreep, zij het vijf jaar eerder, het visueel gewicht van de C-stijl. Ook de Silver Spectre Shooting Brake bracht middels design rond de zijruit uiting haar unieke, karakter aan het licht:
Ondanks de in theorie goed uitgevoerde ontwerpdetails is helaas nergens materiaal te vinden over het ontwerpwerk. Ooit stond Renault voorop met het verkondigen van zijn design-evangelie: video’s, presentaties online, TV-optredens en magazine interviews. Waarom toch opnieuw dit communicatieve vacuüm rond design, terwijl het Renault zoveel heeft gebracht?
In theorie is de Scenic E-Tech geheel niet slecht vormgegeven: proportioneel uitstekend uitgevoerd en uitgerust met grote wielen en daardoor een uitstekende stance. In de bovengenoemde grafische elementen is veel liefde gaan zitten en oog voor detail. Er is een krachtige wisselwerking tussen grafische componenten, surfacing en gebaren in de carrosserie-sculptuur. Maar in de praktijk zijn dergelijke noties, zelfs wanneer consistent esthetisch opgelost zoals hier, weinig waard zonder ijking aan een solide conceptueel verhaal. Het waarom van de radicale design-ommezwaai mist nog steeds.
Bron: AutoWeek