Laurens van den Acker nam in 2009 de scepter bij Renault als chief designer over. Hij zette het merk terug op de kaart met design. Middels een ontwerpstrategie gericht op de symboliek van de levenscyclus in bloemvorm werd Renault op relevante wijze gerevitaliseerd met een emotioneel ontwerp-dna. Renault-modellen waren in één oogopslag te identificeren door de sensuele, Latijnse en kleurrijke ontwerptaal. De nieuwe designstrategie werd visueel gemaakt op verschillende manieren en bovendien glashelder geduid met concept-cars, ieder slim uitgevoerd in de uitgesproken kleuren van de levenscyclusbloem. Door deze sterke strategie, die uitstekend werd gecommuniceerd in persberichten, video’s en de vormgeving van de concept-cars zelf, werd Renault weer een uniek, sterk, relevant en eigen merk. En, niet geheel onbelangrijk, de concepten werden vertaald naar productiemodellen en het merk verkocht weer veel auto’s.
De Megane E-Tech Electric die recent werd besproken is een evolutie van de designtaal die Van den Acker introduceerde. Vertrouwde romige Renault-vormen met letterlijk scherpere randjes. Proportioneel uitstekend, grote wielen, een goede stance, veel sculptuur in de huid en rijke detaillering. Uitstekend werk.
En dan nu, na een ongekend succesvolle comeback en een welhaast perfect uitgevoerde brede modelrange, komt Renault met de Rafale. Deze auto is niet direct herkenbaar als Renault. Sterker nog, gezien de designtaal van de Franse rivaal Peugeot, is de auto weinig origineel noch verfrissend te noemen. Het designteam heeft het zo succesvolle Renault-dna volledig overboord gezet, in plaats van doorontwikkeld. Werkelijk niets is behouden van de voormalige noeste arbeid en ijzersterke opzet.
Renault Rafale kwam uit de lucht vallen
Conceptueel is de koersverandering bovendien niet gecommuniceerd. Een aantal concept-cars is weliswaar getoond, maar ogenschijnlijk als losse flodders – allen met een ander vormpalet en zonder een sluitend waarom. Deze Rafale – zijn introductie als donderslag bij heldere hemel en het communicatieve vacuüm waarbinnen het geheel plaatsvond – staat diametraal tegenover de werkwijze die een aantal jaren geleden Renault erbovenop hielp en jaren uiterst succesvol was.
Design inhoudelijk is de Rafale hard in het aangezicht, de voormalige Franse sympathie is dus – naast de eigen identiteit – ook ver te zoeken. De neus mist bovendien nu het typische en onderscheidende vormspectrum dat zo krachtig op verschillende manieren over het gehele gamma werd toegepast: de Down the Road Graphic.
De Rafale is niet slecht vormgegeven – al kan hij niet in de schaduw van de Megane E-tech staan – want consistente esthetische oplossingen zijn toegepast. Het geheel oogt logisch. Echter, de ideeën slaan als een tang op een varken zonder enkele ijking aan een conceptueel verhaal. Niets vertelt hier over Renault en Renault vertelde niets over de koersverandering.
Hier staat het niéuwe Renault. Maar niemand die het weet. Of snapt. Want waarom ging dit merk na de hoognodige, minutieus georganiseerde en tadeloos uitgevoerde relevante koersverandering over tot deze plotselinge en onlogische radicale ommezwaai? Ogenschijnlijk zonder reden. De autodesign community staat voor een raadsel.
Bron: AutoWeek