Er zijn een aantal zaken die vrijwel elke occasionjager bij het aantreffen van een interessante advertentie direct controleert. Daartoe behoren natuurlijk de prijs en de kilometerstand, maar ook de eigenaren- en onderhoudshistorie, de kentekengegevens en de uitrusting. Omdat we voor het maken van deze rubriek regelmatig vele advertenties checken, hebben we inmiddels een aardig occasion-onderbuikje gekweekt – en die gaf ons bij het aantreffen van deze Renault Clio gelijk een goed gevoel.
De kilometerstand? Lager dan een ton. Onderhoudshistorie? Aanwezig. Aantal eigenaren? Eentje maar! Best bijzonder, want de Clio stamt uit de maand augustus van 1992. Dat betekent dat we te maken hebben met een 30-plusser, die dus nog maar een keer per twee jaar voor de apk hoeft. Hoe het dan met die apk zit? Wel, in september werd de Clio nog gekeurd, dus je mag er zeker bijna twee jaar mee rijden. Je begrijpt: tot dusver scoort-ie punten.
Het hoogste uitrustingsniveau
De Clio is er een van het uitrustingsniveau ‘RT’ en dat was destijds in de basis de meest luxe die je kon krijgen. Er waren wel edities – zoals de Baccara of Alizé – die meer uitrusting kenden, maar die waren dan gebaseerd op een RT. Een ‘basis-RT’ had onder meer een toerenteller, (gele) mistlampen, stuurbekrachtiging, centrale vergrendeling (met afstandsbediening!), meegespoten bumpers, een in delen neerklapbare achterbank en een radio-met-cassettespeler. Die laatste zou zich schuil houden achter het afdekklepje dat op geen van de foto’s open staat, maar het zou ons niks verbazen als die nog gewoon aanwezig is.
Verder is de Clio namelijk ook in geheel originele staat. Zelfs de oorspronkelijk geleverde en niet-verweerde wieldoppen zitten er alle vier nog op, al lijkt het erop dat een van de vier ooit de strijd met een stoeprand verloor. Toch: een nieuwe wieldop opsnorren is hoe dan ook goedkoper dan velgschade laten repareren. Het overige plastic aan de buitenkant van de Clio heeft de tand des tijds minder goed doorstaan, dus als de toekomstige koper wil dat de auto er echt strak bij komt te staan, zou dat opnieuw gespoten moeten worden.
Goed poetsen en het plastic donker (laten) maken en de Clio is mogelijk nog als nieuw.
Ook het interieur van de Clio kan wel een beurt gebruiken. Vooral de stoelen zijn behoorlijk goor en wat vergeeld, maar weliswaar ook onbeschadigd. De vergeling komt volgens de aanbieder niet van een sigarettenrokende eerste eigenaar, want de advertentie meldt dat het een niet-rokersauto betreft. Ook wel prettig. De verdere staat van de auto lijkt keurig.
Eenvoudige techniek, geen veiligheidsvoorzieningen
Onder de naar voren klappende motorkap van de Clio vinden we een 1.4-liter grote viercilinder met singlepoint-injectie en acht kleppen. Lekker simpel, maar door de aanwezigheid van een 5-bak en injectie zeker niet onzuinig. Daarbij weegt de Clio slechts 840 kg, waardoor je aan de 79 pk’s meer dan genoeg hebt en de compacte auto zich ook nog eens leent voor het betere gooi- en smijtwerk.
Alleen als je geeft om hedendaagse veiligheid, is de Clio een no-go. ABS, airbags en tractiecontrole waren destijds nog lang geen gemeengoed en zitten er alle drie niet op. Het beruchte hoekje waarin ongelukken gebeuren is bij de Clio dan ook niet heel klein en mocht je zo onfortuinlijk zijn, dan is de kans op letsel groter dan in iets moderners. Toch: door de relatief grote glaspartij is het zicht rondom prima, waardoor defensief rijden wel weer makkelijker is.
Kun je dat goed, dan heb je aan deze Clio naar alle waarschijnlijkheid een ronduit prima metgezel. Hij is voorzien van een paar moderne gemakken, kan met enig geluk nog jaren mee, is in zijn originele staat best charmant en kost je zowel qua vaste als variabele lasten relatief weinig. Het mooie: ook de aanschaf kost je de wereld niet, want de Franse dertiger moet €1.950 opleveren. Wie haalt ‘m op?
Bron: AutoWeek